Bescherming
Henk Smith was 9 jaar toen de oorlog begon en woonde in Kralingen in de Brouwersstraat, in de buurt van de Vlietlaan. Moeder was veel ziek en vader werkte hard. Henk was de op één na jongste, in een gezin met zeven kinderen. 'In de eerste dagen van de oorlog begreep je eigenlijk nog niet wat er aan de hand was. Vader was gewoon naar zijn werk, hoewel die snel weer terugkwam. Maar mijn moeder stuurde ons nog gewoon om boodschappen! Terwijl er onderweg werd geschoten. Bij de melkboer moesten we op de grond gaan liggen, want de kogels vlogen om je om oren. Chaotische toestand waren dat, niet te geloven! Daarna gingen we natuurlijk niet meer erg ver weg. Wij bleven in straat spelen, en af en toe hoorde je flinke klap. Heel raar, maar daar wende je op bepaalde manier heel snel aan. Die angst kwam pas later. Op 14 mei,  terwijl we buiten speelden ging het luchtalarm. We holden naar binnen en toen begon dat verschrikkelijke bombardement. We hadden gehoord dat je in de gang of onder een trap moest staan, dat zou de beste bescherming bieden. En daar stonden we dan: in de gang, terwijl je de muren voelde trillen, de grond bewoog, alles klapperde en een enorme herrie! En je zocht bescherming bij je ouders, terwijl je zag dat ze machteloos waren.'