De schenkster vertelt: De schoentjes zijn zo mooi bewaard gebleven omdat ik ze niet graag droeg. Ik liep het liefst op blote voeten, ook in de tuin. Mijn vader was weggevoerd en moest werken in Estland. Mijn moeder stond er alleen voor. Ze heeft diverse hongertochten gemaakt naar Drenthe. Ik logeerde dan bij mijn grootmoeder en had deze schoentjes aan. Wanneer moeder terug kwam van een hongertocht was ze soms bang dat ik haar niet meer zou herkennen, maar gelukkig was dit niet zo. Toen mijn vader terugkwam herkende ik hem niet; hij was als een vreemde voor me.