Jan en Ida zouden na een lange verlovingstijd eindelijk gaan trouwen op 22 mei 1940 te Den Haag, woonplaats van de bruid en de ouders van de bruidegom. Jan was afgestudeerd arts, maar kon geen werk vinden. Daardoor kwam hij op het idee te solliciteren bij de Doopsgezinde Zending in Indië. Er werd een hoofd gezocht van het zendingsziekenhuis in Kelet & de leprozerie Dono-Rodjo op Java. Hij werd aangenomen. Direct na de trouwerij zouden zij per boot naar Indië gaan. Helaas kwam daar de oorlog tussen. Jan werd opgeroepen voor militaire dienst en verdedigde het vaderland bij de luchtafweer bij Vlaardingen. Ida had haar trouwjurk laten maken bij de firma Both aan de Blaak te Rotterdam. Daar was Anna Kappers, een zuster van de vader van de bruidegom, hoofd van het atelier. Onder haar leiding werd speciaal voor Ida een witte zijden trouwjapon met toebehoren ontworpen en gemaakt. Maar ook een roze baljapon voor aan boord van het schip. De trouwjurk was een voor die tijd mooie en dure jurk. Ida had nog geen tijd gehad om de jurk op te halen toen het bombardement Rotterdam trof. Anna had de jurken mee naar huis genomen (Korte Bajonetstr. 7b) om ze te redden. Tijdens de bombardementen zat zij op de trap met de jurken op schoot. Het is goed afgelopen. De trouwerij ging op de afgesproken datum door, zij het dat er geen auto’s waren en koetsjes gehuurd moesten worden. De reis ging niet door. Zij zijn nooit in Indië geweest en de baljurk verdween in de kast tot de oudste dochter Frederike de jurk op haar eerste bal in Krasnapolsky, Amsterdam, aan mocht. De jurken zijn verder nooit meer uit de doos geweest.