Rotterdam 22 Febr. ‘40

Mijn lieve jongen,
Je brief ontvangen, en gezien of liever gezegd gelezen dat alles hetzelfde is net zoo als hier.
Waar die kletspraatjes toch altijd vandaan komen, dat snap je niet. Je zal wel zien hoelang het duurt Aai. Ze zullen je niet langer daar houden, dan noodig is, veronderstel ik. En duurt het langer, pruttelen helpt toch niet jongen.
Je hoeft niet benauwd te zijn, dat je me te veel schrijft, want dat loopt nogal los. Maar ik heb mijn ooren en mijn oogen ook niet in mijn zak, Arietje, al denk jij dat ik niks merk lieverd.
A.N.P. staat op en heeft nog niet gezegd “verlof ingetrokken” dus we zullen maar hopen dat het zoo blijft.
Wat een fijn weer hé, heelemaal niet koud. Dat zal bij jullie ook wel zoo zijn.
Ik weet geen draad nieuws meer, dus ik zal maar eindigen. Het is in ieder geval een teeken van leven. Nog 52 uur en het is Zaterdagmiddag  4 uur Aai. Groeten van allen
                                                               De groeten en heel veel liefs van
                                                                                  jouw wijffie
                                                                                              tot kijk!