Bominslag
De bom ontplofte een dag later en de bewoners moesten toen hun huis uit. De hele rij huizen op het Lisplein. Op de hoek van de gordelweg viel ook een bom, die aan twee mensen het leven kostte. Ik woonde op no 23.
Gedicht
3 april 1945  Daar liggen er twintig tegen de dijk. Ze liggen een dag en nacht te kijk. Een koude zon werpt haar aarzelend licht. En aarzelend zijn toen de menschen gekomen. Ze staren, ze kunnen er niet aan ontkomen. En schuw en nieuwsgierig schuifelen de kinderen. En niemand doet de moeite om hen te verhinderen. En bij mijn waken en straks in mijn droomen. Zie ik die twintig jaar onder de boomen. Dan zie ik die handen, in bidden gevouwen. Dan zie ik de stugge of schreiende vrouwen. Dan zie ik de kleine nieuwsgierige kinderen. En geen steekt de hand uit om hen te verhinderen. Dan bid ik; Mijn god, laat mij nimmer vergeten. Die twintig, van wie wij de namen niet weten. Die daar als oud vuil liggen tegen den dijk. Tot schande en smaad van het Derde Rijk. Dan schreeuwt het in mij; breng verlossing. O heer. Straks glijden wij mee, want wij kunnen niet meer. En gemis, bij die twintig, daar stonden de kinderen. En geen stak een vinger uit, om hen te verhinderen. 
Een fragment van een verzetskrantje met gedichtje over Hoflaan te Rotterdam. Heel bijzonder!