Tijdens de Duitse bezetting zijn door verzetsgroepen diverse spoorlijnen vernield door middel van gedropt sabotagemateriaal. De Duitse transporten ondervonden van deze acties grote hinder en liepen veel schade op.

De voorontsteking (op de rails geklemd) is bij dag nauwelijks zichtbaar voor de machinist en de (eventuele) spoorlijn wachters. Bij mist of duisternis is deze zo goed als onzichtbaar.

De aankomende trein rijdt het dopje plat, de voorontsteking zorgt ervoor dat de lading springstof, die met twee draden slagkoord aan het bewuste dopje is verbonden tot ontploffing komt. De explosie slaat met grote kracht de rails over een groot aantal meters aan stukken. Hierdoor ontspoorden de wagons en werd veel schade toegebracht aan de transportmogelijkheden van de Duitse bezetters.

Als de trein voor lange tijd niet het baanvak zou passeren kon men ook van een zgn. tijdpotlood gebruik maken. Dit zorgde dan voor een vertraagde of uitgestelde explosie van de springstof.