Dit is het verhaal van mijn ouders Henk Adriaanse en Hermina Grashoff.

In 1936 openden zij aan de Goudseweg 54 te Rotterdam hun horloge- en klokkenwinkel. De zaken gingen voorspoedig en begin 1940 waren de onderhandelingen begonnen om het er naast gelegen pand erbij te betrekken. Toen kwam de beruchte 14e mei 1940. Mijn moeder was naar Schiedam, waar haar ouders woonden. Het  was  ook Moederdag en mijn vader  zou later komen. Toen kwam het bombardement en het pand aan de overzijde van de straat kreeg een voltreffer. Het waren hoge huizen en de voorgevel kwam brandend naar beneden en vernielde het pand 54. Mijn vader kon zich ternauwernood redden, maar op de eerste verdieping lag een vrouw in het kraambed. Haar man was opgeroepen als soldaat en ze lag te gillen. Mijn vader heeft haar deur ingetrapt en haar met  het kindje naar beneden gebracht. Samen zijn ze op zoek gegaan naar de ouders, die in Crooswijk woonden en aan het eind van de straat troffen ze haar vader aan, die zich over moeder en kind ontfermde. Mijn vader heeft zich altijd afgevraagd, hoe het die familie vergaan is, maar is er nooit achter gekomen. Hij is toen terug gegaan naar het pand, maar alles stond in brand. Hij is toen via een omweg naar Schiedam gegaan, naar zijn vrouw met niets meer dan wat hij aan had en een oude fiets.
Dinsdag wilde hij terug om te kijken hoe de toestand was. Samen met zijn schoonvader zijn ze naar Rotterdam gegaan en kwamen terecht in de puinhopen van wat eerder zijn huis en winkel was geweest . Tussen de puinhopen vond hij wat verbrande horloges en een bol met daarin gesmolten horloges en onderdelen.
Op zijn werkbank had hij altijd een glasplaat liggen, waarop hij de horloges uit elkaar haalde en na reparatie weer in elkaar zette. Die was gesmolten en dat waren de enige dingen die hij heeft kunnen vinden. Alles was weg of verbrand. Die bol heeft jaren op zijn werkbank gelegen.
Tijdens de oorlog is hij in Schiedam gebleven en is daar opnieuw, nu een juwelierszaak, begonnen in 1951. Na het overlijden van mijn moeder in 1990, heeft hij het bedrijf beëindigd, want hij had er geen zin meer in.
Die glazen bol heeft hij eens uitgeleend aan de politie in Schiedam toen er op het hoofdbureau een herinneringstentoonstelling werd georganiseerd over de oorlog. Helaas is hij nooit terug gebracht, evenals de tijdsontsteking van een bom.
Dit is in het kort de geschiedenis van het verbrande horloge.
Ik vind het belangrijk, dat dit verhaal bewaard blijft, zeker voor de jeugd.
Janny Verhoeven - Adriaanse
Schiedam, 15 november 2013