Wij woonden reeds vanaf 1932 op de Schiedamsche Weg 273. Het gezin van P. van Es bestond verder uit de moeder en vier kinderen (een zoon van 12 jaar, een van 4 jaar en een van 8 maanden en voorts de schrijfster van deze brief, de dochter van 18 jaar).        
Het was 31 Maart 1943 om 13.15 uur toen ik op het punt stond om naar de Kweekschool te gaan. Ik haalde nog even de aardappelen van zolder toen de sirene ging. Mijn moeder en ik kwamen toen samen op de tweede etage. De mensen van de etage boven ons waren niet thuis. We vlogen naar de gang en bij het begin van de trap gingen we staan. Het jongste broertje van 8 maanden tussen moeder en mij in. Mijn broertje van 4 jaar er naast. We durfden toen niet naar beneden te gaan. De bommen vielen rondom de woning. Ik zat even klem onder de trap. Daarna zijn we heel voorzichtig naar beneden gegaan. We moesten op een moment allemaal het huis uit wegens brandgevaar. Het stormde die dag behoorlijk.     
De bommen vielen op de Ford fabrieken, die de Duitsers voor hun duikboten in beslag genomen hadden. Het was een duikbootbasis en daar waren de bommen voor bedoeld. Toen er geen bommen meer vielen bracht ik m`n moeder, de baby en de jongen van 4 jaar naar een collega op de Mathenesserweg. Een andere collega haastte zich vanuit school naar onze woning en vond daar niemand. Ze nam toen een gitaar van de wand, die ik nog steeds heb.          
Ik was intussen mijn broer van 12 (Johan) gaan zoeken op de Lagere School in de Korfmakerstraat maar daar kreeg ik te horen dat hij naar zijn grootmoeder was (die woonde in de Burgemeester Meineslaan).

M`n tante Fie, die een baan had op de gasfabriek, belde van daaruit m`n vader bij de Nederlandse Handelsmaatschappij. Deze wist toen nog niet dat zijn woning bij het bombardement betrokken was. Hij vond bij grootmoeder z`n hele gezin terug omdat intussen m`n moeder met de beide jongens en mij daar naar toe was gegaan.         
De bij de ramp aangekomen Duitsers beletten de bewoners hun huizen in te gaan toen de brand uitbrak. Toen mijn vader ter plaatse kwam stond zijn woning in lichterlaaie. Een vrouw die klem zat in haar woning werd niet door de Duitsers gered, zo hoorde ik van omstanders. Een dokter werd tijdens zijn spreekuur getroffen en ook een groenteboer kwam om in z`n zaak. We zijn dankbaar voor de redding van ons hele gezin.