SABOTAGE …
De Aelbrechtskade in Rotterdam waar ik van 1938 tot 1959, dus ook in de oorlogsjaren woonde, was een belangrijke weg in de verbinding tussen Den Haag en het zuiden van ons land. Daarom trokken er dan ook vaak kolonnes langs, die meestal bestonden uit een sectie van de artillerie, dus kanonnen, die getrokken werden door taaie hitten. De keukenwagen reed dan altijd achteraan. Ook kwamen er wel eens kolonnes marcherende soldaten langs die vaak het marslied “O du schones Westerwald” zongen, dat nu compleet met filmopnames op Internet bij ‘YouTube’ te zien en te horen is. Het lied “Wir fahren gegen Engeland” werd ook regelmatig gezongen. Zingen konden ze als de beste, die Duitse soldaten en het ging altijd op commando. In welk oorlogsjaar het was, weet ik niet meer maar ik was een jaar of twaalf en op een dag reed er een kolonne militaire auto’s van het merk ‘Henschel’ richting Maastunnel die sinds 1941 geopend was. Even voorbij de Mathenesserbrug kwam het transport tot stilstand en van alle kanten kwam de jeugd meteen aanlopen om de boel goed te bekijken. Dat gebeurt overal in de wereld: soldaten trekken nu eenmaal de belangstelling van de jeugd dat is nu in Afghanistan en Irak ook het geval en daar worden soms propaganda-filmpjes van gemaakt…. Op het spatbord naast de motorkap zat dan altijd een militair om het luchtruim in de gaten te houden want de geallieerde vliegtuigen die vaak boven het westen van Nederland vlogen, schoten op alles dat bewoog. Afijn, ter hoogte van de Groshansstraat stond toen een lange rij auto’s waarvan de chauffeurs in groepjes bij elkaar stonden te praten en ook de ‘waarnemers’ strekten hun benen en sloten zich bij hen aan. Er werd luid gesproken, de Duitse taal leent zich daarvoor, en er werd ook hard gelachen. Ik stond bij het achtereind van een van de auto’s tamelijk vooraan in de rij en opeens kwam er een jongen die ik niet kende en die een paar jaar ouder was dan ik, bij me staan. Hij keek om zich heen, zag niemand, draaide toen bliksemsnel het deksel van de vulopening van de benzinetank af en stopte die in z’n zak, er zaten toen nog geen sloten op. Daarna keek hij nog een paar keer om zich heen, bukte zich, schraapte een handje vol zand van de straat en liet dat in de benzinetank lopen. Ik, de anti-held, dacht meteen: “Wat doe je nou man...!!” Dit was je reinste sabotage en daar stond de doodstraf op! Als een soldaat dat gezien had, zou hij die jongen meteen neerschieten en misschien mij ook wel omdat ik er bij stond. Die jongen deed echter net of er niks aan de hand was, hij veegde zijn handen schoon aan z’n broek en kuierde op z’n gemak weg in de richting van de Groshansstraat. Ik bleef nog even staan om te kijken waar hij naar toe ging en zag dat hij daar een winkel binnen liep en .. een seconde later was ik ook verdwenen…! Hoe dit voor de auto en voor de chauffeur afgelopen is, laat zich raden…!! Achteraf gezien zal dit wel als een heldendaad gehonoreerd worden maar het heeft niet meegeholpen de oorlog te verkorten en het risico van represaillemaatregelen was erg groot. Op het Hofplein werden in 1943 een tiental willekeurige voorbijgangers na sabotage, namelijk na het onklaar maken van een stuk rails van de spoorweg op het viaduct, door een executie-peloton doodgeschoten en bleven de lijken ter afschrikking en onder bewaking dagenlang aan de kant van de weg op een schuilkelder liggen..
Mijn vader reed daar toevallig net langs toen dat gebeurde, maar omdat hij als voerman een paardenwagen geladen met mest bestuurde op weg naar de tuinderijen in Kralingen, het ‘westland’ van Rotterdam, werd hij niet aangehouden….!
Op de 4e mei worden de miljoenen doden die door oorlogsgeweld omgekomen zijn, herdacht en dat herinnert de mensheid er maar weer eens aan hoe barbaars ze eigenlijk is!