Postduiven, met briefjes aan hun poten, konden door het verzet als communicatiemiddel worden gebruikt. Vanaf 1940 mochten duiven daarom niet vrij uitvliegen. In 1942 werd het helemaal verboden duiven te houden. De afgehakte, geringde pootjes moesten worden ingeleverd bij de burgemeester als bewijs dat de duiven waren afgemaakt.