Gasmasker dat gebruikt werd door het Hoofd Lucht Beschermingsdienst J. Spaans

De Eerste Wereldoorlog van 1914-1918 was berucht om zijn loopgraven en gasaanvallen. In het begin ervan hadden traangas en chloorgas voornamelijk een irriterende werking. Maar in grote hoeveelheden en dichte concentraties kon chloorgas ook dodelijk zijn. Later in de oorlog werden het dodelijke fosgeengas en mosterdgas ingezet. De gruwelijke effecten ervan ontstonden door inademing en contact met de huid. Hoewel die gassen eigenlijk verboden strijdmiddelen waren, werden ze van verschillende kanten toch ingezet. Ze maakten op de slagvelden tienduizenden slachtoffers.

De nare ervaringen van toen speelden ook mee in de aanloop naar de Tweede wereldoorlog. De hulpdiensten, zoals de luchtbescherming en de E.H.B.O. bereidden zich voor op mogelijke gifgasaanvallen. Gasmaskers werden belangrijke uitrustingsstukken. Ook verschenen er gasvrije babypakjes en gasvrije kinderwagens, onder meer voor de kleine prinsesjes van het koninklijk huis. Gelukkig zijn deze voorzorgsmaatregelen overbodig gebleken.