Kattenkistje
Ik heb altijd gewoond in de Coolhavenstraat-hoek Schoonderloostraat op te Delfshaven. Ik ben geboren op de Henegouwelaan. Daarna verhuisd naar de Coolhavenstraat. Ons gezin bestond uit vader en moeder en drie kinderen, waarvan ik er een van was, de middelste. De oorlog was uitgebroken en mijn vader was gelijk opgepakt om in Duitsland arbeid te verrichten. Mijn moeder was een kranige vrouw en voor niemand bang en moest hard werken om de kost te verdienen en drie hongerige knullen te voeden. Ook gaarkeukens heb ik gekend, daar in onze straat een gebouw stond, een Patronaat, waar voor kinderen altijd wat te doen was. Het voedsel werd aangevoerd met paard en wagen in melkbussen en de lege bussen gelijk afgevoerd, maar niet eerder dan wij eerst tot onze schouder erin zaten om de laatste resten te verorberen!
Mijn moeder was een kranige vrouw, ze had een vriendin die schijnbaar nog kraniger was en op het idee kwam om katten te vangen. Er was namelijk een waterstoker in de straat die katten slachtte, als hij het velletje maar mocht behouden!! Zo gedacht, zo gedaan. Twee maal in de week gingen mijn moeder en vriendin op jacht, dit moest wel in de nacht gebeuren. "Wat doe je als je honger hebt?" Het resultaat was dat m'n oudste broer in een houten koffertje de kat naar de waterstoker bracht, en de uitslag is niet moeilijk te raden. Veel mensen ook wij hebben daarvan gegeten maar vroegen zich wel af hoe mijn moeder aan dat "konijn" kwam. Dat vertelde mijn moeder niet, als ze maar lekker gegeten hadden. Erg belangrijk in donkere dagen!! Wij hebben dat kistje nog steeds bewaard. Het is niet groot, maar er past een kat mooi in. Het is een luguber verhaal maar het was ook een andere tijd!!