In perioden van schaarste of tijden van armoede vermengde de huishoudens bonen met surrogaatkoffie of gingen zij geheel over op surrogaten. In de achttiende eeuw dronk bijna niemand "zuivere koffie", wat toen heel gewoon werd gevonden. In de negentiende eeuw werd surrogaatkoffie suikerij genoemd. De uitdrukking: "dat is geen zuivere koffie", stamt uit de welvaartsperioden waarin surrogaatkoffie als inferieur werd beschouwd. Het drinken van echte koffie hield namelijk gelijke tred met de stijgende welvaart. In de Tweede Wereldoorlog moest Nederland noodgedwongen terug naar het drinken van surrogaten.