Duitse bajonet nummer; 2083     0     cof 44, gevonden in Leeuwarden.

verslag van de schenker, de heer G.J. Drent.

Het was "dolle dinsdag". In school 16, tegenover ons huis, waren de Duitsers gelegerd. We zagen steeds meer soldaten vertrekken.
Op gevorderde fietsen en in auto's met een gasgenerator. De brutaalste bewoners kwamen voorzichtig naar buiten om eens te kijken of er nog Duitsers in de school achter gebleven waren. Kennelijk niet, want ze gingen in de school kijken.
Even later zagen we ze eruit komen met wat spullen. Ik glipte ongemerkt uit huis om daar ook te gaan kijken. Ongeveer tien jaar was ik toen. In de voormalige gymzaal hadden ze een keuken ingericht. Daar zag ik mensen spullen wegpakken en snel weg lopen met hun buit. Toen ik er ook naar binnen ging was er al veel weg gehaald, maar ik zag nog een tang om gaatjes in kaarten te knippen, waarschijnlijk in hun voedsel kaarten. Vlug in mijn zak. Nog snel even in een kastje kijken en daar lag een bajonet. Gauw onder mijn trui en wegwezen, want je wist niet of ze nog terug zouden komen. Tegen de avond kwamen er al veel weer terug en er gingen geruchten dat ze kwaad waren en in de buurt op zoek zouden gaan naar weggehaalde spullen. Daar hebben we nooit iets van gemerkt, maar angstig was dat wel. Waar moest ik in vredesnaam met mijn oorlogsbuit naar toe? Verstoppen in ons schuurtje. Mijn vader kwam er toch achter dat ik die bajonet gejat had en ik moest hem afgeven. Nu zat hij dus met een probleem. Hoe hij dat heeft opgelost heb ik van hem nooit gehoord. Ook nooit meer aan gedacht.

Tot ik jaren later mijn vrouw ging voorstellen aan een oom van mij. Die zat in de oorlogsjaren al bij de Rijkspolitie en was nu Groepscommandant. Hij nam me mee naar zijn bureau en gaf me een bajonet met de woorden; "Die gaf je vader mij om op te bergen, nadat je het ding had gepikt."

Jaren heb ik de bajonet gebruikt als ik ging kamperen. Maar ik zorgde er wel voor dat het uit het zicht bleef. Vooral als we in Duitsland of ltalië kampeerden.