Lekkere Vullingen
Bericht over het gebruik van tulpenbollen van de Huishoudelijke Voorlichting. Tulpenbollen zijn als voedsel te gebruiken vanwege het hoge zetmeel gehalte. Ze hebben een bijsmaak, maar die vermindert als de kiem en de spruit eruit gehaald worden. Met water, gesnipperde ui, geraspte bollen en een smaakje kan men er soep van koken. Commentaar van Rotterdammers, die het probeerden: “Niet te vreten.”
Suikerbieten werden klaargemaakt als koolraap: in reepjes snijden en koken. Mijn vader raspte de bieten op een zeepschaaf. De zoete stroop kookte hij eruit, dat was broodbeleg, van de vezels maakte hij met wat havenmout en/of meel een deeg. Daarvan bakte hij drie-in-de-pan. De smaak: voornamelijk wee.
Mijn moeder maakte weleens een “hartig” smeersel. Van taptemelk, wat zout en een bindmiddel fabriekte ze een soort pasta. Daar doorheen roerde ze komijntjes. Trots zeiden we dan: smeerkaas met komijn. Soms kwam papa met een zakje tarwekorrels thuis. Die pofte hij dan heel in de koekenpan met een beetje zout: lekkere en voedzame knabbel. Mijn meester op school was ook al broodmager. Een enkele keer vouwde ik van papier een bootje, deed er een handje tarwekorrels in en — ik zat op de voorste bank — zette dat op de meesters tafel als hij niet keek. Heel discreet, in de gezagsverhouding van toen. Dan ging de meester even op de gang het schuitje leegeten, zette het weer op mijn bank een knikte mij vriendelijk en dankbaar toe.
IJs was niet meer te koop, maar sommige ijssalons maakten slagcrème van water en taptemelkpoeder. Je kreeg dan in een papiertje een wolk van schuim. Wel vlug opeten, want er bleef alleen een wittig plasje over als je te zuinig deed.
Dit was dus echt lekker: op 7 mei werd ik 11 jaar. Pappa zorgde voor het verjaardag’s cadeau van mijn leven: een reep echte Engelse chocolade. Voorwaarde was wel: delen met je zusje. Vurrukkulluk!! Jammer nou toch dat die Engelsen niet wisten, dat je chocolade niet met een T maar met een D moest schrijven. Domme Tommies, hoor.
Gré Tuinman-Schuring.
