Auke van Dijk kwam uit een gezin met 10 kinderen en werd in Groningen geboren. Zijn vader stierf toen hij ongeveer 13 jaar was. Om zijn moeder te helpen werkte hij als trekker voor een turfschip (ipv een paard) Hij verdiende weinig maar had wel kost en inwoning. De helft van zijn loon stond hij aan zijn moeder af . De rest van het geld spaarde hij. Uiteindelijk heeft hij voldoende bij elkaar weten te sprokkelen om een studie te bekostigen, en werd zo op jonge leeftijd alkapitein.

Auke van Dijk en Adriana Noot trouwden op 16 Jun 1919 in Amsterdam maar besloten tijdens de crisisjaren in Rotterdam te gaan wonen. Aan de Beukelsweg werd een huis voor het jonge gezin gebouwd. Auke van Dijk werkte als gezagsvoerder voor de VNS (Vereenigde Nederlandsche Scheepvaartmaatschappij) maar besloot eind jaren dertig voor zichzelf te beginnen. Hij kocht een coaster, de Amigo, en werd zelf kapitein op het schip. Toen hij terugkwam van zijn eerste reis met de Amigo werd hij bij de Nieuwe Waterweg door Dirkzwager gewaarschuwd. Nederland was overvallen door de Duitsers en hij kon beter rechtsomkeert maken. (Dirkzwager is tot op de dag van vandaag verantwoordelijk voor het bijhouden van alle in- en uitgaande scheepsverkeer in de haven van Rotterdam .)Van Dijk voer naar Engeland en werd werkzaam voor de Nederlandsche regering. Hij is gedurende de hele oorlogsperiode weggebleven. Een keer kreeg de familie een brief via het Rode Kruis dat Auke van Dijk nog in leven was.

Als kapitein van een schip had men gewoonlijk de beschikking over een seinpistool en een handwapen. Deze twee wapens zijn bewaard gebleven. Het is niet duidelijk of ze ooit gebruikt zijn maar waarschijnlijk niet. Voor kapitein van Dijk gaf het een gevoel van veiligheid om ze ter beschikking te hebben. Het varen op zee in oorlogstijd was niet zonder gevaren. Over zijn jaren tijdens de oorlog heeft hij nooit zoveel verteld. Schenkster was 15 toen hij terugkwam en er werd niet veel over gesproken. Wel weet schenkster dat hij een Margrietspeld had en enkele ontmoetingen met Prins Bernhard heeft gehad. 
Na de oorlog bleven de wapens in zijn bezit, en voor de schenkster vertegenwoordigen ze, als enig overgebleven objecten uit die periode, emotionele waarde. Auke van Dijk bleef werkzaam tot zijn 78e jaar .

Auteur van 'Rotterdam Oorlogshaven' Jac. Baart heeft deze informatie nagepluisd en kwam met de volgende opmerkingen:

Dat Dirkzwager waarschuwde, kan in ieder geval niet. Ik heb kopieën van alle registers van Dirkzwager. Dat soort discrepanties zie je vaker. Op de vaart was het gebruikelijk - voorgeschreven zelfs - dat de kapitein een revolver met munitie bezat. Die lag bij hem in de kluis. 
Een seinpistool is ook niet vreemd. Als kapitein-eigenaar zal hij de wapens geritseld hebben. Bij een rederij kon dat niet.
Vermoedelijk is van Dijk kapitein gebleven tijdens de oorlog, maar het kan ook zijn dat hij een walbaan vervulde bij één van de koopvaardij-organisaties in Londen. Normaliter voeren die schepen altijd voor de 'Shipping' onder Britse controle, het beheer wil niet zeggen dat er een Engelse bemanning aan boord kwam. Dat deed men bij voorkeur niet. Na de Duitse capitulatie werden de schepen administratief weer overgeheveld naar de eigenaren c.q. reders.