Na de overgave in mei 1945 moesten de Duitse soldaten hun helmen inleveren. Er heerste grote schaarste en de stalen helmen konden goed worden hergebruikt. Volgens de overlevering werd een groot aantal helmen door de BK-pannenfabriek bewerkt tot po's en vergieten. Die waren te koop bij de HEMA. Maar ook kleine handelaars deden er goede zaken mee. De heer F. Krampf, destijds woonachtig in Crooswijk, Rotterdam vertelt: "In de Oudaenstraat, op de hoek met de Crooswijkse weg zat electro- en installatiewinkel Nonner. Lopend de straat in was er garage Davos. Daar pal tegenover zat gereedschapslijperij Wika, opgericht door Sepp Krampf, mijn vader. Naast Wika was een lompen- en oudijzerhandel. Die kocht en verkocht de duvel en zijn ouwe moer. Ik kan mij herinneren dat er een metershoge stapel Duitse Wehrmacht helmen stond die voor allerlei doeleinden op verzoek werden omgebouwd, van vergiet tot pispot. Aan diezelfde kant maar dichter bij de Rotte had je poelier Griekspoor. Daar haalde mijn vader met Pasen en Kerst altijd een dikke vette kip. Die waren door een miljoen vlieguren en door ondeskundigheid van mijn oma, meestal niet te hachelen".
Het gehate hoofddeksel werd zo symbool voor de Duitse nederlaag, en dit type helm is nog altijd karakteristiek voor de Duitse soldaat onder naziregime. Nadat Hitler in 1933 aan de macht kwam begon hij het Duitse leger uit te breiden. Voor de nieuwe Wehrmacht werd de Stahlhelm M35 ingevoerd. Stahlhelm M35 De M35 moest de nadelen van het vorige model ondervangen, namelijk het relatief hoge gewicht en het hinderlijke geruis. De nieuwe helm was iets kleiner zodat hij wat lichter werd en het geruis afnam. Maar helemaal verdween het niet. In de tweede helft van de Tweede Wereldoorlog wonnen de geallieerden steeds meer terrein op de Duitsers en de verliezen waren groot. Er werd gekeken naar middelen om die verliezen te beperken. Onder andere werden de nadelen van M35 onder de loep genomen. Dit leidde in 1944 tot het vervaardigen en testen van een nieuw model, de BII. Dit model werd om psychologische redenen echter niet ingevoerd. Het werd voor het moreel van de Duitse troepen ongunstig geacht om dit traditionele symbool door een geheel nieuw model te vervangen.
Kort na de oorlog werden de vele ingeleverde helmen van de Duitse Wehrmacht door kleine en grotere handelaren opgekocht. In fabrieken werden de helmen omgebouwd tot vergieten of po's. Er was een schrijnend tekort aan alles, dus ook aan deze levensbehoefte noodzakelijke apparaten.