Tijdens de Tweede Wereldoorlog voerde Adolf Hitler het IJzeren Kruis opnieuw in. Ditmaal was het geen militaire onderscheiding maar een ridderorde. Het lint was nu zwart, wit en rood. Het kruis was iets dikker en toonde het jaartal 1939 op de voorzijde, 1813 op de achterzijde en in het midden het hakenkruis. Van 1939 tot 1945 onderscheidde men vier klassen: IJzeren Kruis 2e klasse, IJzeren Kruis 1e klasse, Ridderkruis 2e klasse en Ridderkruis 1e klasse. De ridderkruizen werden, wanneer daar aanleiding voor was, bij bevordering versierd met twee zilveren eikenbladeren op het lint en zwaarden die daar onder werden aangebracht, diamanten op de eikenbladeren en gouden eikenbladeren met diamanten. Grootkruis Het ridderkruis kwam in de plaats van de tot 1918 verleende Pruisische Pour le Mérite. De onderscheiding werd ook aan de lagere rangen verleend. Het was dus ook voor een onderofficier mogelijk om het ridderkruis te verwerven. De commandanten van de legerkorpsen en bevelhebbers van de marine en luchtmacht hadden het recht om de twee laagste rangen in deze orde, in naam van de Führer, te verlenen. Het ridderkruis speelde in het nationaal-socialistische Duitsland een grote rol. Foto’s van de Ridderkruisdragers werden door de propagandaministerie op voorpagina's van kranten en weekbladen geplaatst en zij kregen veel aandacht in het bioscoopjournaal.