Het bundeltje (beduimelde) berichten, die in het laatst van de hongerwinter werden ontvangen. Het oogt niet bijzonder, maar bedenk, dat het werd genoteerd in barre omstandigheden. Op een restantje oorlogspapier, geschreven met een laatste beetje inkt door een 15 jarige jongen met een rammelende maag!

Het ontstond als volgt:
In het laatst van de hongerwinter bezocht ik meerdere keren een nog sporadisch geopend filifaal van de Gemeentebiblotheek in Rotterdam Noord.Ik zag daar boeken over radio. zoals "Het Jongensradioboek" en "De geheime stem uit de aether'' enz.
Radio was in die dagen iets vaags. De toestellen waren of ingeleverd bij de bezetter (op bezit stonden zware straffen) of ze waren in de grond begraven. Ik las die boeken en waarschijnlijk werd ik toen door de "radiobacil" besmet. Met moeilijk verkrijgbare onderdelen heb ik een kristalontvanger gebouwd en met behulp van een nog aanwezige draadantenne tussen. ons en het naburig huizenblok lukte het een prima signaal van de BBC en Radio Oranje te ontvangen.Het signaal kwam boven de Duitse stoorzenders uit. Ik ben toen begonnen de berichten zo goed en zo kort mogelijk te noteren en liet dat iedere keer lezend voor m'n ouders en de "goede"  buren en kennissen.

Zo ontstond een overzicht van het oorlogsgebeuren in het laatst van de oor1og.

Twee belangrijke berichten zijn niet opgeschreven, omdat ik na ontvangst enthousiast naar buiten rende om het nieuws rond te vertellen.

De eerste was het bericht (Zondag rond het middaguur), dat Lancaster-bommenwerpers zojuist waren opgestegen om voedsel te droppen boven Rotterdam. Inderdaad hoorden we ongeveer een uur later het bekende aanzwellende geluid van een zwermvliegtuigen. Met geopende bommenluiken kwamen ze laag overvliegen, zwaaiend met de vleugels. Een aanblik om nooit te vergeten.

Het tweede bericht werd 's avonds op 4 mei ontvangen, waarin vermeld werd, dat het Duitse leger de volgende ochtend 8 uur zou capituleren.

Velen waren al op straat (er waren kennelijk meer geheime radio's), feeststemming alom, maar de Duitse soldaten sommeerden schietend, dat iedereen weer naar binnen moest. Pas de volgende morgen zou het vrede zijn.

Tot zover de radio-herinneringen. Radio had wel indruk gemaakt, want 3 jaar later ging ik varen als Marconist bij de Nederlandse Koopvaardij.
Frans Berggren